Od momentu pierwszego polowania na jelenia - ten film wciągnął mnie bardzo mocno. Cała ta przyjaźń trzech (może czterech:) chłopaków niesamowicie mnie poruszyła.
A później była wojna. I co dziwne, choć scen tych było mało, mam uczucie, że widziałam film batalistyczny. Ale koszmar wojny - tak naprawdę zaczął się dopiero po powrocie trzech przyjaciół z wojny. Czy oni w ogóle z tej wojny wrócili?? To jest wrócili - ale wojna zmieniła każdego - i poraniła każdego - i fizyczenie i psychicznie. Czy można lepiej oddać grozę wojny, jaką przeżyli Sam, Nick i Steve?? Scena gry w ruletkę - owszem jest mocna - i jest to jakby apogeum filmu. Ale przecież nie mniej porusza spotkanie Stiviego z Mikiem w szpitalu!

I wreszcie to kolejne polowanie na jelenia. Ten strzał, który nie został nigdy oddany. Ten jeleń - piękny jeleń, który przeżył, choć Mike mógł go zabić. Nigdy nie zrozumiem utyskiwań na to, że film jest za długi. Przecież te dwa polowania na początku i na końcu filmu, całe wesele, obrazy wojny, sytuacja po wojnie - to jest cały ciąg historii, powiązanej ze sobą i opowiadającej o trzech normalnych, zwykłych chłopkach.

Jest w tym filmie wiele symboli. Są wiely aktorzy. Jest cała groza wojny. Jest film o przyjaźni i zdradzie i o miłości też (Meryl cudowna, nawet w roli drugoplanowej). Choć gwiazdami filmu są R de Niro i Ch. Walken - bo to ich relacja określa cały film. To film o ich przyjaźni (może też z dodatkiem Stiviego:) To film o woli przetrwania Mika i pogrążeniu się w zapomnieniu Nicka. Ale to też film o zdradzie - bo Mike zdradza Nicka. To ten monet, kiedy Mike przegrywa, bo nie udało mu się uratować przyjaciela, choć wiemy, że chciał go uratować.